Intuïtie

Weet jij waarom je na uren vergeefs zoeken naar dat ene boek in je kast – ‘Het stond toch hier, ik weet het zeker, waar kan het nou zijn?’ – je de volgende morgen met een soepel gebaar precies dat boek pakt?

Je dacht er niet bij na. Je hand wist waar die moest zijn, je hoofd niet.

Waar woont je intuïtie?

Ratio is uiteraard van belang. Met je hoofd stuur je talloze gedachten en handelingen aan. Je maakt er verantwoorde keuzes mee. Er zijn ook momenten waarop je met je hoofd niet uit de voeten kunt. Gehecht als de meesten van ons zijn aan het vertrouwen op onze gedachten, zijn we op zo’n moment compleet onthand. Dat we meer zijn dan gedachten, dat komt niet in ons op. Dat we niet alleen een hoofd vol denken hebben, maar ook voeten die de weg weten, of onzichtbare kennis die zelf bepaalt wanneer die zich laat zien.

Alles is er al. We worden geleid, voortdurend, maar we merken het niet. Noem het intuïtie, noem het magie, noem het lichaamswijsheid. Waar mijn intuïtie woont, weet ik niet. Ik zou dit geweldige orgaan niet kunnen aanwijzen. Wel weet ik dat intuïtie actief wordt wanneer ik mezelf vergeet en tegelijk volledig in mezelf ben. Ren ik mezelf voorbij, dan kan ik het schudden. Blaas ik mezelf op, dan evenzo. Ben ik precies daar waar ik ben, pas dan komen de heldere ideeën als elfjes om me heen zwermen.

Soms – nu – overweldigt dit leven: valt het over elkaar, grijpt in elkaar met een onhoorbaar geluid van ontzag, en toch zo gewoon.